Liberdade - II

Vandaag was redelijk op het gemak. De zon bakte alvast heel goed door. Samen met met Martina besloten we om terug wat rond te hangen in Liberdade. Eerst zijn we goed gaan eten in het ‘Banri’, een japanse eetgelegendheid, met klein supermarktje en snackbar. Het eten was heerlijk op het late tijdstip voor een middagmaal. Ik denk dat het al 15 uur in de namiddag was. De bediening was iets te opdringering naar mijn mening en probeerde ons van alles extra aan te smeren, maar we bedankten beleefd. Na nog een dessert gegeten te hebben, slenterden we er nog wat rond in winkels. Ik sta soms echt versteld wat we ze allemaal verkopen. Ik besloot ook nog eens te gaan zien naar die 2de hands winkel, waar ik een boek van Ayrton Senna op het oog had.
En ja, die lag er nog, dus ik besluit om het aan te schaffen. En blijkbaar met korting, want een van de verkopers zei: voor 40 reais hadden we afgesproken? Dit terwijl 45 reais in het boek vermeld was. Ook goed! Klein koopje gedaan dus. Nog wat wandelen rond Cathedral da Sé en afscheid nemen van Martina.
Bij het afstappen van de metro nog tickets gaan kopen, om morgen (donderdag) naar Rio De Janeiro te trekken.

Heel warme groeten vanuit Sao Paulo!

Aquario de Sao Paulo

Een bezoekje vandaag aan het ‘Aquario de Sao Paulo’, het eerste in Zuid-Amerika. Dit aqaurium ligt in de buurt van ‘Santos – Imigrantes’. Met de metro stappen we ook uit aan de gelijknamige halte, die net als de Iparanga halte stukken moderner en properder overkomt dan de andere metro-lijnen in Sao Paulo. De prijs voor een ticketje met de metro is trouwens gestegen met 0,15 reais en bedraagt nu 2,55 reais. 10 tickets kopen voor een iets lagere prijs kennen ze hier blijkbaar niet. Mensen die gaan werken krijgen een pas (gratis of aan verlaagde prijs), andere tarieven of kortingen zijn er blijkbaar niet.
Op maandagen kan je het aquarium aan verlaagde prijs bezoeken, voor 10 reais, in plaats van 20, dus dat laat ik zeker niet aan me voorbij schieten. Het aqaurium bevindt zich gewoon tussen een hele reeks huizen, en veel aanduidingen vanaf het metrostation naar ginds zijn er niet, ik denk zelfs geen. Een taxi-chauffeur en een veiligheidsagent helpen ons tot bij de bestemming. Na een 20-tal minuten zijn we er.
Het aqaurium is ingedeeld in 4 delen / thema’s. Het eerste deel gaat over vissen die er in de Tiete rivier leven of zouden moeten leven. Want deze rivier is zo vervuild dat deze er nu nog amper in voorkomen. En zoals ik al eerder aanhaalde, zijn de plannen er effectief om die rivier te zuiveren. Ook de Braziliaanse jungle heeft een plaats gevonden hier. Ik zie er soorten die ik nog nooit eerder heb gezien, maar sommige dieren leven echt in beperkte ruimte. Langs de ene kant is het goed dat er dan weer voor gezorgd wordt. Ook het Pantanal krijgt aandacht, wat een bijzonder groot moerasgebied is in Brazilië. Het laatste thema gaat over de Amazone rivier en zijn fauna en flora. Ik zie er sidder-alen, schildpadden, exotische vissen, piranha’s, zeepaardjes, haaien, de meest zotte dingen die de natuur ons biedt.
Een planetarium en een vallei met dinosaurus replica’s zijn hier ook aanwezig. Ik voel me precies terug op schoolreis, maar ditmaal met echte interesse.
Zeker een bezoekje waard!

congestionamento de trânsito

Deze dag (8 februari)staat in het teken vanuit het vertrek vanuit Riveira de São Laurenço. Om 7 uit de veren na een hele slechte nachtrust, want de buren vonden er niets beter op om nog wat extra lawaai te maken. Een ontbijt en terug richting São Paulo. Aangekomen rond een uur of 11 bleek het volledige blok zonder electriciteit te zitten, en dit zou pas omstreeks 16u30 terug operationeel te zijn.
We besluiten om een middagmaal te nemen in het Shopping Norte en dan terug te keren. Rond 14u is er nog altijd geen electriciteit en terwijl iedereen rust, besluit ik een boek ter hand te nemen. Omstreeks 16u30 gaan we naar de grootouders van Andreza, ditmaal van haar vader’s kant. Maar na goed een halfuur geraken we verstrikt in een file. Na een kleine 3 uur aan te schuiven en vooral stil te staan, moeten we ommekeer maken en een andere route volgen om tot onze bestemming te komen. Door de hevige regenval, was er een modderstroom om het wegdek gekomen, en voor personenwagens was er geen doorkomen aan. Berichtgeving via de radio was heel schaars.
Aangekomen gaan enkele broodjes er bijzonder goed in. Na een 2-tal uur gaan we richting appartement, en iedereen was echt moe, en we hielden elkaar wakker om toch veilig thuis te komen. Bedtijd, want een 7-tal uur op een dag in de auto verblijven wreet toch aan een mens.

Riviera De São Lourenço III - lagosta

De zon straalt vandaag bijzonder goed en ik amper wachten om weer wat tijd door te brengen op het strand en me in het water te begeven. Ik sla natuurlijk al wat rood uit op mijn huid, maar het lijkt goed mee te vallen. Aangekomen op het strand, vrees ik er al voor. Lap, ik had het kunnen denken; de zon haalt nog sterker uit dan gisteren en na enkele minuten in de zon te vertoeven, voel ik aan dit niet het ideale moment is om zot te doen. Maar ik ben niet het type om daar zomaar te zitten en niets te doen, en had ik mijn klak meegehad, ik had ze opgefret! Een overgrote pastel ‘s middags smaakt natuurlijk en een wandeling terug naar het appartement doet goed, maar de zon is ongenadig voor een Belg als ik. Buiten het strand is hier niet veel te beleven. Relaxen is de hoofdzaak hier. Historisch en toeristisch gezien is dit een tegenvaller, je kan hier niet echt veel bezoeken.
We besluiten om rond 18u eens terug naar het strand te gaan, en het water is er nog heerlijk! Dit doet deugd. Wanneer we gaan eten in het shopping center als avondmaal zit alles overvol, veel wachtrijen. Een geniale inval doet ons besluiten om een pizza te bestellen om mee te nemen (voorrang op de lange wachtrijeen ;) ), die we 30 meter verder opeten aan een tafeltje die tot een andere eetgelegendheid behoort. De zon heeft een ferme impact op ons allemaal, en dit doet ons besluiten om zondagmorgen vroeg te vertrekken. Want voor Paulista’s is zelfs het zonnige weer soms niet te harden.

Riviera De São Lourenço II - beach boy

Na nog eens wat uitgeslapen te hebben, en een goed ontbijt genomen te hebben, trekken we naar het strand. Dubbel en dik ingesmeerd met factor 50, trekken we voor enkele uren naar het strand. Ik ben er duidelijk de buitenlander, tussen het kleurrijke volk op het strand. Het is vrijdag en het valt bijzonder goed mee van het volk. Na eerst wat genieten van de heerlijke zon, begeven we ons in het water. Zalige temperatuur, en puur ontspannen!
Als middagmaal naar het shopping center om er Japans te eten! Heerlijk! Maar ook een domper op de feestvreugde, want in een van onze schotels werd een dode vlieg mede geserveerd. Schotel en geld terug. Een ‘tukske’ achteraf doet deugd.
Een wedstrijdje ping-pong brengt me terug in actie. Alhoewel er geen Jean-Michel Saive in me huist, doe ik dit spelletjes heel graag! Het was alweer een tijdje geleden. Nog wat luieren en rondhangen aan het zwembad, een verfrissende douche nemen voor ik een vegetarische pasta brocoli verorber! Dit is het leven van de goede kant nemen. Een avondwandeling in het rustige stadje is zalig.

Niets hoeft hier. Geen druk. Alles verloopt hier bijzonder rustig. Dit staat in groot contrast met São Paulo zelf. Dit is ontspannen en genieten.Wie hier niet tot rust komt, die heeft een probleem denk ik.

Riveira de São Lourenço

We gaan vandaag naar het strand voor enkele dagen! We vertrekken in de vroege ochtend, om er het drukke verkeer wat te ontwijken, nemen ergens een ontbijt met een heerlijke frisse sinaasappelsap, en via de Ayrton Senna autostrade naar de ‘Riveira de São Lourenço’. Dit plaatsje bevindt zich op een 120-tal kilometer van São Paulo en staat bekend voor een ontspanningsoord en voor mensen die over het nodige geld beschikken. Maar via via zijn we aan een appartementje heel dicht bij de kust geraakt. Daar heeft vooral de moeder van Andreza voor gezorgd, waarvoor hartelijke dank! 3 kamers, 3 douches/wc’s, ontspanningsmogelijkheden zoals zwembad / biljart / ping-pong / tennis/voetbal veldje ... Het uitzicht is iets wat ik nog nooit gezien heb met mijn eigen ogen. Een paradijselijk uitzicht? Ja, alles straalt hier paradijs uit!
We gaan eerst wat eten in het shoppingcenter en gaan dan naar de supermarkt om nog de nodige aankopen te doen.
In de late namiddag namiddag (of vroege avond, het is te zien hoe je het bekijkt) een strandwandeling. Dit voelt zo heerlijk aan en is het tegenovergestelde van São Paulo: rust, kalmte, natuur, proper, gezonde lucht!

Wat moet je nog weten over dit plaatsje? Dat er 30 jaar geleden hier nog niets was! Ergens in 1979 besloten ze deze plaats te verstedelijken en een resort van te maken. We gaan hier eventjes een stadje neerplanten. Heel veel staat in het teken van natuurbehoud en zorg voor het milieu. Maar het fronst ook mijn wenkbrauwen. In São Paulo is het zo vuil en lijkt niemand zich echt deftig bezig te houden met dit soort zaken, terwijl de nood bijzonder hoog is, en veel mensen er geen fluit om geven, terwijl ze in dit stadje, eerst wat natuur, bomen en planten gaan neerleggen, om er een stadje te bouwen en toeristen te lokken om te relaxen. Het schoentje wringt wat, als je me ergens enigszins begrijpt. Maar het is goed dat men hier toch er enigzins mee bezig is. Er zijn nog wat appartementsblokken in opbouw, maar als ik goed heb opgezocht, is er een limiet voor huizen en appartementen.

Met een kritische, maar toch optimische opmerking sluit ik deze eerste dag af op dit plaatsje van rust en natuur.

São Bento

Woensdag 4 februari begaven we ons terug in downtown Sao Paulo. Eerst goed het buikje rond gaan eten in ‘Der Apfel’. Voor een 16-tal reais laat ik het niet aan mijn hart komen en tracht maximaal te profiteren van het aangeboden voedsel. Na enige tijd begint er een fel onweer los te barsten, dus we kunnen op ons gemak eten, want het is geen weer om iemand door te jagen. De regenvlagen worden minder en we begeven ons naar een galeria waar Athos zich zou moeten bevinden op zijn werk, maar uiteindelijk blijkt dat hij die dag niet komen werken was. Nog eventjes naar Galeria de Roque om ons te vergapen aan het talrijke vinyl en om stilaan een keuze te maken wat ik me ga aanschaffen.

Rond 16 uur gaan we richting Sao Bentos. Eerst nog wat winkels opzoeken, me een memory-stick aanschaffen, genieten van de zon die uiterst genietbaar is na de stortbuien, en dit onder een quasi blauwe hemel. We steken de brug over, die bekend staat voor mensen die er tal van gestolen goederen verkopen.

Een bezoekje aan het klooster van Sao Bento. Dat is gebouwd in de 16de eeuw en is van de orde van de Benedictijnen. Als ik het goed voor heb is er nu ook een school in gevestigd. Naast het klooster is er een kerk tegen aangebouwd, die opgetrokken is tussen 1910 en 1922. Wanneer we binnen gaan, zijn de monniken bezig met hun gregoriaanse gezangen. Binnen is alles heel mooi afgewerkt. Het klooster zelf zijn we niet binnen gegaan.

Misschien is voor sommigen Sao Paulo niet meteen de place to be, maar wie een beetje moeite doet en dingen wil ontdekken, kan hier zeker voldoening vinden.

Omstreeks 20 uur is de supermarkt de laatste stop. Amai! Neem super maar letterlijk! Wat een massa aan volk, ongelofelijk! Je kan er op sommige plaatsen amper bewegen met je winkelkarretje, en de 70 kassa’s (als het er al niet meer zijn) blijven maar klanten slikken. Nadat we de nodige aankopen gedaan hebben, blij dat we dit wespennest kunnen ontvluchten.